matuf
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi معطوف, o da Arapça مَعْطُوف (maʿṭūf, “yonca”) kelimesinden gelmektedir.
Söyleniş[değiştir]
Ön ad[değiştir]
matuf (karşılaştırma daha matuf, üstünlük en matuf)
- (') Bir yöne eğilmiş, tevcih etmiş
Kelime birliktelikleri[değiştir]
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "matuf" maddesi