gören

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ɡø.ˈɾen/
• Heceleme: gö‧ren

Karşıt anlamlılar

• görmeyen

Ad

gören (belirtme hâli göreni, çoğulu görenler)

1. görmek fiilini yapabilen kimse

Çekimleme

gören adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		gören	görenler
belirtme		göreni	görenleri
yönelme		görene	görenlere
bulunma		görende	görenlerde
ayrılma		görenden	görenlerden
tamlayan		görenin	görenlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	görenim	görenlerim
	belirtme	görenimi	görenlerimi
	yönelme	görenime	görenlerime
	bulunma	görenimde	görenlerimde
	ayrılma	görenimden	görenlerimden
	tamlayan	görenimin	görenlerimin
2. tekil	yalın	görenin	görenlerin
	belirtme	görenini	görenlerini
	yönelme	görenine	görenlerine
	bulunma	göreninde	görenlerinde
	ayrılma	göreninden	görenlerinden
	tamlayan	göreninin	görenlerinin
3. tekil	yalın	göreni	görenleri
	belirtme	görenini	görenlerini
	yönelme	görenine	görenlerine
	bulunma	göreninde	görenlerinde
	ayrılma	göreninden	görenlerinden
	tamlayan	göreninin	görenlerinin
1. çoğul	yalın	görenimiz	görenlerimiz
	belirtme	görenimizi	görenlerimizi
	yönelme	görenimize	görenlerimize
	bulunma	görenimizde	görenlerimizde
	ayrılma	görenimizden	görenlerimizden
	tamlayan	görenimizin	görenlerimizin
2. çoğul	yalın	göreniniz	görenleriniz
	belirtme	göreninizi	görenlerinizi
	yönelme	göreninize	görenlerinize
	bulunma	göreninizde	görenlerinizde
	ayrılma	göreninizden	görenlerinizden
	tamlayan	göreninizin	görenlerinizin
3. çoğul	yalın	göreni görenleri
	belirtme	görenini görenlerini
	yönelme	görenine görenlerine
	bulunma	göreninde görenlerinde
	ayrılma	göreninden görenlerinden
	tamlayan	göreninin görenlerinin

Ön ad

gören (karşılaştırma daha gören, üstünlük en gören)

1. görmek fiilini yapabilen