abus
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
Osmanlı Türkçesi عبوس (abûs), Arapça عَبُوسَة (ʿabūse)
Ön ad[değiştir]
abus (karşılaştırma daha abus, üstünlük en abus)
- somurtkan
- çatık, asık
- Abus çehreli bir adamın ne namazı ne niyazı ne zekâtı ne orucu makbuldür. - Ömer Seyfettin
- garip, acayip
- Genç, esmer kız tahayyül ediyor, zihninde müphem hayallere karışan abus suallere cevap veremiyordu. - Ömer Seyfettin
- insana olumsuz etki eden
Belirteç[değiştir]
abus
Deyimler[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
çeviriler
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "abus" maddesi