شیخ

Ayrıca bakınız: سیخ, شيخ

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça شَيْخ‎‎.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈʃejh/, /ˈʃejk/

Ad

شیخ (şeyh)

1. (İslâm, tarikat) şeyh

Çekimleme

شیخ‎ (şeyh) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	شیخ‎ şeyh	شیخلر‎ şeyhler
belirtme	شیخی‎ şeyhi	شیخلری‎ şeyhleri
yönelme	شیخه‎ şeyhe	شیخلره‎ şeyhlere
bulunma	شیخده‎ şeyhte	شیخلرده‎ şeyhlerde
ayrılma	شیخدن‎ şeyhten	شیخلردن‎ şeyhlerden
tamlayan	شیخڭ‎ şeyhin	شیخلرڭ‎ şeyhlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	شیخم‎ şeyhim	شیخلرم‎ şeyhlerim
2. tekil (senin)	شیخڭ‎ şeyhin	شیخلرڭ‎ şeyhlerin
3. tekil (onun)	شیخی‎ şeyhi	شیخلری‎ şeyhleri
1. çoğul (bizim)	شیخمز‎ şeyhimiz	شیخلرمز‎ şeyhlerimiz
2. çoğul (sizin)	شیخڭز‎ şeyhiniz	شیخلرڭز‎ şeyhleriniz
3. çoğul (onların)	شیخی‎ şeyhi شیخلری‎ şeyhleri

Ön ad

شیخ (şeyh)

1. ihtiyar, yaşlı