حكمت

Vikisözlük sitesinden

Osmanlı Türkçesi[değiştir]

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

[değiştir]

حكمت (hik­met)

  1. İnsanın, mevcudatın hakikatlerini bilip hayırlı işleri yapmak sıfatı. Hakîmlik. Eşyanın ahvâlinden, hârici ve bâtini keyfiyetlerinden bahseden ilim. (Buna İlm-i Hikmet deniyor)

Herkesin bilmediği gizli sebeb. Kâinattaki ve yaradılıştaki İlâhî gaye. Ahlâka ve hakikata faydalı kısa söz. Sır. Bilinmeyen nokta. İlim, adâlet ve hilimin birleşmesinden doğan değerli sıfat. Kuvve-i akliyenin vasat mertebesidir. Hakkı hak bilip imtisal etmek, batılı batıl bilip içtinab etmektir. Allah'a itaat, fıkıh ve sâlih amel. Akıl, söz ve hareketteki uygunluk. Hak emre uymak. Allah'ın yarattıklarında tefekkür. (Bak: Felsefe)

Köken[değiştir]

Eş anlamlılar[değiştir]