ء

Vikisözlük sitesinden

Osmanlı Türkçesi[değiştir]

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Harf[değiştir]

ء (hemze)

  1. Arap alfabesinde ve ebced tertiplerinde ilk harf olan elifin aslî şekli

Açıklamalar[değiştir]

Arapça'da ve diğer Sâmi dillerinde, dünyadaki alfabe sistemlerinin çoğunun ilk harfi olan ve çeşitli dillerde "olaf, alaf, alef, elaf, alfa..." adlarıyla anılan ses, Osmanlıcada elif adıyla tanınan ve uzun fethadan ibaret olan harf değil, sert patlarlı gırtlak ünsüzü (occlusive glottale sourde) olan hemzedir. Delil gösterirsek; Öncelikle harf adları tesbit edilirken her harfin adını oluşturan kelimenin ilk sesi o harfi göstermek üzere belirlenmiştir;"bâ, cîm dâl" adlarının b, c, d, harflerinin gösterilmesi gibi. Aynı şekilde "elif" adının da ilk sesi hemzedir(e).

  1. Mahreçi, gırtlak köküdür. Hemze ses telleri kapanıp şiddetle açılarak çıkarılan sert bir sestir.
  2. Kur'an yazısında harekeli elife denir. Yalnız olarak bir diş üzerine veya و ‎, ى‎ ve ا‎ üzerine yazılır.Üzerine hemze olan bu harfler okunmaz.

Örnekler[değiştir]

  1. بئر‎ :Hemzenin diş üzerine yazılışı
  2. شئه‎ :Hemzenin diş üzerine yazılışı
  3. الخطأ‎ :Hemzenin elif üzerine yazılışı.
  4. تهيؤ‎ :Hemzenin vav üzerine yazılışı.
  5. يستهزئ‎ :Hemzenin ya üzerine yazılışı

Yazılışlar[değiştir]

ء ‎ :Hemze işaretin yazılışı
الهمزة‎ :Hemze kelimesinin yazılışı

Köken[değiştir]

Arapça

Urduca[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

Harf[değiştir]

ء (hamzā)

  1. Urduca Alfabesinin 37. harfi.

Ayrıca bakınız[değiştir]

  • ا(ālif)‎, ب()‎, پ(), ت(), ٹ(ṭē) ث()‎, ج(jīm)‎, چ(), ح(baṛī he)‎, خ(xe)‎, د(dāl)‎, ڈ(ḍāl) ذ(zāl)‎, ر()‎, ڑ(ṛē), ز()‎, ژ(žē), س(sīn)‎, ش(śı̄n)‎, ص(svād), ض(zvād), ط(to'e), ظ(zo'e), ع('ain), غ(gain)‎, ف()‎, ق(qāf)‎, ک(kāf), گ(gāf), ل(lām)‎, م(mīm)‎, ن(nūn)‎, ں(nūn gunnah), و(vāv)‎, ہ(chōṭi hē)‎, ھ(dō caśmī hē), ء(hamzā),ی(chōṭi yē),‎ ے(baṛī yē)