𐱃𐰆𐰴𐰔

Eski Türkçe

Dokuz rakamı

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /toˈquz/
• Heceleme: to‧quz

Köken

Ana Türkçe *tokuŕ (“dokuz”) sözcüğünden devralındı. Çuvaşça тӑххӑр (tăhhăr), Halaçça toqquz, Türkçe dokuz, Özbekçe toʻqqiz, Başkurtça туғыҙ (tuğıð), Yakutça тоҕус (toğus) sözcükleri ile eş asıllıdır.

Sayı adı

𐱃𐰆𐰴𐰔 (toquz) (sıra hâli 𐱃𐰸𐰆𐰕𐰨‎ (toquzunč), topluluk hâli 𐱃𐰸𐰆𐰕𐰍𐰆‎ (toquzaɣu))

1. (matematik) dokuz
   • MS 9. yy., Irk Bitig, Kehanet 60:

     𐱃𐰆𐰸𐰆𐰔:𐰺𐰞𐰃:𐰽𐰃𐰍𐰆𐰣:𐰚𐰃𐰘𐰃𐰚:𐰢𐰤

     toquz:aralï:sïɣun:kéyik:men

     Dokuz aralıklı boynuzu olan erkek geyiğim.

Kaynakça

• Clauson, Gerard (1972). An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish (İngilizce), sayfa 474, Oxford: Clarendon Press. ISBN 9634812686.

• Tekin, Talât (1968). A Grammar of Orkhon Turkic (İngilizce), sayfalar 383, Bloomington: Indiana University. ISBN 9789757981190.

• Tekin, Talât (1993). Irk Bitig: The Book of Omens (İngilizce), sayfa 65, Wiesbaden: Otto Harrassowitz. ISBN 978-3-447-03426-5.

• Tekin, Talat (2010). Orhon Yazıtları, 4. basım, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. ISBN 975-16-0065-0.

• Tekin, Talat (2004). Irk Bitig Eski Uygurca Fal Kitabı. Ankara: Öncü Kitap. ISBN 975-7447-11-0.