zekâ
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi ذكاء, Arapça ذَكَاء (ẕekāʾ)
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
zekâ (belirtme hâli zekâyı, çoğulu zekâlar), sahiplik şekli zekâ -sı
- (psikoloji) İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri idrak, yargılama ve sonuç çıkarma kabiliyetlerinin tamamı
- Çok görmüş halk adamlarına mahsus pratik bir zekâsı vardı. — R. N. Güntekin
- Herkesin gönlünü almayı bilecek zekâya sahipti. — A. Kutlu
Çekimleme[değiştir]
zekâ adının çekimi
Eş anlamlılar[değiştir]
Alt kavramlar[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
psikoloji
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "zekâ" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de zekâ