sika
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi ثقه, Arapça ثِقَة (s̱iḳa).
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
sika (belirtme hâli sikayı, çoğulu sikalar), sahiplik şekli sika -sı
- (Ehl-i Sünnet) güvenilir, itimada şayan bir râvî
- eş anlamlısı: mutkın
- Adalet ve zabt özelliklerini taşıyan râvîye sika veya mutkın denir.
Çekimleme[değiştir]
sika adının çekimi
Üst kavramlar[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
Ek okumalar[değiştir]
Ön ad[değiştir]
sika (karşılaştırma daha sika, üstünlük en sika)
Çeviriler[değiştir]
sika
|
Anagramlar[değiştir]
Fince[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: si‧ka
Ad[değiştir]
sika