mala

Ayrıca bakınız: måla

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ma.ˈla/
• Heceleme: ma‧la

Köken 1

mal + -a

Ad

mala

1. mal (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi

Köken 2

Farsça

Ad

mala (belirtme hâli malayı, çoğulu malalar), sahiplik şekli mala -sı

1. Harç alıp sürmeye yarayan, çoğu üçgen biçiminde, yassı, demirden, üstten tahta saplı, duvarcı ve sıva aleti

   eş anlamlısı: sürgü

Çekimleme

mala adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		mala	malalar
belirtme		malayı	malaları
yönelme		malaya	malalara
bulunma		malada	malalarda
ayrılma		maladan	malalardan
tamlayan		malanın	malaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	malam	malalarım
	belirtme	malamı	malalarımı
	yönelme	malama	malalarıma
	bulunma	malamda	malalarımda
	ayrılma	malamdan	malalarımdan
	tamlayan	malamın	malalarımın
2. tekil	yalın	malan	malaların
	belirtme	malanı	malalarını
	yönelme	malana	malalarına
	bulunma	malanda	malalarında
	ayrılma	malandan	malalarından
	tamlayan	malanın	malalarının
3. tekil	yalın	malası	malaları
	belirtme	malasını	malalarını
	yönelme	malasına	malalarına
	bulunma	malasında	malalarında
	ayrılma	malasından	malalarından
	tamlayan	malasının	malalarının
1. çoğul	yalın	malamız	malalarımız
	belirtme	malamızı	malalarımızı
	yönelme	malamıza	malalarımıza
	bulunma	malamızda	malalarımızda
	ayrılma	malamızdan	malalarımızdan
	tamlayan	malamızın	malalarımızın
2. çoğul	yalın	malanız	malalarınız
	belirtme	malanızı	malalarınızı
	yönelme	malanıza	malalarınıza
	bulunma	malanızda	malalarınızda
	ayrılma	malanızdan	malalarınızdan
	tamlayan	malanızın	malalarınızın
3. çoğul	yalın	malası malaları
	belirtme	malasını malalarını
	yönelme	malasına malalarına
	bulunma	malasında malalarında
	ayrılma	malasından malalarından
	tamlayan	malasının malalarının

Üst kavramlar

• alet

Türetilmiş kavramlar

• malaca,
• malacı,
• malacık,
• malalı,
• malasız,
• malayken,
• malayla,
• malaysa

Çeviriler

mala

• Türkçe:

  Eski Türkçe: çigne‎ (otk) (çigne)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "mala" maddesi

Anagramlar

• alam, alma, amla, lama

Çağatayca

Söyleniş

• Heceleme: ma‧la

Ad

1. duvarcı, sıvacı sürgüsü

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Latince

Söyleniş

• Heceleme: ma‧la

Ad

mala

1. (anatomi) yanak