dinleme
Türkçe[değiştir]
- [din·le·me]
Ad[değiştir]
dinleme (belirtme hâli dinlemeyi, çoğulu dinlemeler) -si
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
- dinlemece, dinlemeci, dinlemecik, dinlemek, dinlemeli, dinlemesiz, dinlemeyken, dinlemeyle, dinlemeyse, dinlenme
Çeviriler[değiştir]
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "dinleme" maddesi
Eylem[değiştir]
dinleme
- dinlemek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumsuz çekimi
Söyleniş[değiştir]
Heceleme[değiştir]
- Heceleme: din‧le‧me