ceza
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi جزا, Arapça جَزَاء (cezāʾ).
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
ceza (belirtme hâli cezayı, çoğulu cezalar), sahiplik şekli ceza -sı
- uygunsuz davranışlarda bulunanlara uygulanan acı, sıkıntı, üzüntü verici işlem veya müeyyide
- O, olası ihanetim için cezalardan ceza beğenirken, ben de elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyordum. — E. Şafak
- (hukuk) suç işleyen bir kişinin mallarına, şerefine, hürriyetine, hayatına karşı kanunların öngördüğü müeyyide
- Cezasını tamamlayana kadar tek kişilik bir koğuşta kalmış. — A. Ümit
Çekimleme[değiştir]
ceza adının çekimi
Atasözleri[değiştir]
Deyimler[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
hukuk
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "ceza" maddesi
Gagavuzca[değiştir]
Köken[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: ce‧za
Ad[değiştir]
ceza
- (hukuk) ceza
Lazca[değiştir]
Köken[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: ce‧za
Ad[değiştir]
ceza
- (hukuk) ceza
Kategori:
- Osmanlı Türkçesi kökenli Türkçe sözcükler
- Türkçe 2 heceli sözcükler
- Türkçe IPA okunuşu olan sözcükler
- Türkçe sözcükler
- Türkçe adlar
- Türkçede hukuk
- Arapça kökenli Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca 2 heceli sözcükler
- Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca adlar
- Lazcada hukuk
- Arapça kökenli Lazca sözcükler
- Lazca 2 heceli sözcükler
- Lazca sözcükler
- Lazca adlar