zahir

Ayrıca bakınız: Zahir

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi ظاهر‎, o da Arapça ظَاهِر‎ (ẓāhir) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /zaːˈhiɾ/
• Heceleme: za‧hir

Ad

zahir (belirtme hâli zahiri, çoğulu zahirler)

1. dış yüz, görünüş

Türetilmiş kavramlar

• zahirce, zahirci, zahircik, zahirî, zahirken, zahirle, zahirli, zahirse, zahirsiz

Belirteç

zahir

1. elbette, kuşkusuz, şüphesiz

   Zahir, o anda başıma kan çıkmış, yüzüm kızarmış olacak ki… - S. M. Alus

Ön ad

zahir (karşılaştırma daha zahir, üstünlük en zahir)

1. açık, belli
2. destekleyici, yardımcı
3. galiba, ümîd edilir ki, umulur ki, zannederim