zahir

Ayrıca bakınız: Zahir

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi ظاهر‎, o da Arapça ظَاهِر‎ (ẓāhir) kelimesinden gelmektedir.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /zaːˈhiɾ/
• Heceleme: za‧hir

Ad

zahir (belirtme hâli zahiri, çoğulu zahirler)

1. dış yüz, görünüş

Belirteç

zahir

1. elbette, kuşkusuz, şüphesiz
   • Attilâ İlhan, 2012 Sokaktaki Adam, sayfa 234 , İş Bankası Kültür Yayınları

     "Hasan bir kız seviyordu. Kız da onu sevse gerek. Olmuyormuş zahir"

Ön ad

zahir (karşılaştırma daha zahir, üstünlük en zahir)

1. açık, belli
2. destekleyici, yardımcı
3. galiba, ümîd edilir ki, umulur ki, zannederim