İçeriğe atla

yaban

Vikisözlük sitesinden

Türkçe

[düzenle]

yaban (belirtme hâli yabanı, çoğulu yabanlar)

  1. (coğrafya) insan yaşamayan ıssız yer
  2. kendi kendine yetişen bitki
Yaban sarımsağı.
  1. aile ocağından uzak olan yer
Az değildir varmadan senin gibi yurduna. Post verenler yabanın hayduduna, kurduna. - F. N. Çamlıbel
  1. yabancı, el, yerli halktan olmayan kimse
Yerliler bize yaban derler ve aramıza katılmazlardı. - F. R. Atay

Köken

[düzenle]
Türkçe yad

Deyimler

[düzenle]
yaban arısı

Kaynakça

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Ön ad

[düzenle]

yaban (karşılaştırma daha yaban, üstünlük en yaban)

  1. vahşi olan, evcil olmayan canlı
Yaban keçisi. Yaban kedisi.
  1. ıssız
Yalnız, yaban ormanda yaşayan yerliler bu zehrin ilacını bilirler. - F. R. Atay

Çeviriler

[düzenle]

Çağatayca

[düzenle]
  1. biyaban, taşra, harc, sahra, yat adam, hamun
  2. yogan aş

Gagavuzca

[düzenle]

yaban

  1. yaban

Köken

[düzenle]
  1. Farsça yâbân

Kaynakça

[düzenle]
  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki