yaban

Türkçe

Ad

yaban (belirtme hâli yabanı, çoğulu yabanlar)

[1] (coğrafya) insan yaşamayan ıssız yer

[2] kendi kendine yetişen bitki

Yaban sarımsağı.

[3] aile ocağından uzak olan yer

Az değildir varmadan senin gibi yurduna. Post verenler yabanın hayduduna, kurduna. - F. N. Çamlıbel

[4] yabancı, el, yerli halktan olmayan kimse

Yerliler bize yaban derler ve aramıza katılmazlardı. - F. R. Atay

Köken

Farsça

Deyimler

yaban arısı

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "yaban"

Türk lehçeleri

• Azerice: özgə (az), yabanı (az), yad (az)

Çeviriler

• Fince: erämaa (fi)
• İngilizce: wilderness (en)

Ön ad

[1] vahşi olan, evcil olmayan canlı

Yaban keçisi. Yaban kedisi.

[2] ıssız

Yalnız, yaban ormanda yaşayan yerliler bu zehrin ilacını bilirler. - F. R. Atay

Türk lehçeleri

• Gagavuzca: yaban (gag)

Çağatayca

Ad

[1] biyaban, taşra, harc, sahra, yat adam, hamun

[2] yogan aş

Gagavuzca

Ad

yaban

[1] yaban

Köken

[1] Farsça yâbân

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki