osmanlı alfabesi

Vikisözlük sitesinden
Tek başına Kelime sonunda Kelime ortasında Kelime başında Adı Günümüz Türkçesiyle
ا elif a, e
hemze ', a, e, i, u, ü
ب be b
پ pe p
ت te t
ث se s
ج cim c
چ çim ç
ح ha h
خ h
د dal d
ذ zel z
ر re r
ز ze z
ژ je j
س sin s
ش şın ş
ص sat, sad s
ض ﺿ dat, dad d, z
ط t
ظ z
ع ayın 'a, h
غ gayın g, ğ
ف fe f
ق kaf k
ك kef k, g, ğ, n
گ gef[1] g, ğ
ڭ nef, sağır kef[2] n
ل lam l
م mim m
ن nun n
و vav v, o, ö, u, ü
ه he h, e, a
lamelif[3] la
ى ye y, ı, i

Kaynakça[değiştir]

  1. Gef harfinin diyakritik işareti çoğu zaman yazılmaz. Osmanlı Türkçesindeki "gef" harfinin tek başına veya sözcük sonundaki yazılışı aslında kef harfi ile neredeyse aynıdırı. Sadece üstten bir çizgi eklenir. Ancak mevcut kodlamalarda bu öngörülmemiş.
  2. Nef harfinin diyakritik işareti çoğu zaman yazılmaz.
  3. Lamelif de bazen bir harf yerine koyulur ancak, harf değildir. Lam ve elif harflerinin yanyana yazılmış şeklidir.

|30em}}