künt

Türkçe

Ad

künt (belirtme hâli kündü, çoğulu küntler)

1. (halk ağzı) (Burdur, Kütahya, Rize, Giresun, İzmir, Trabzon ağzı) Anlayışsız, beceriksiz, elinden iş gelmeyen: 'Ne kadar künt adamsın.'
2. (halk ağzı) (Gümüşhane, Kars, Artvin, Erzurum, Erzincan, Van, Bitlis, Ankara, Kayseri ağzı) Hamur, ya da çamur topağı.
3. (halk ağzı) (Erzincan ağzı) Pişerken tandıra düşen hamur.
4. (halk ağzı) (Ordu, Sinop ağzı) Değirmen çarkı.
5. (halk ağzı) (Samsun ağzı) Nallanan öküzün ayaklarına bağlanan ağaç: ''Künt'ü getir, öküzü nallayacağız.'
6. (halk ağzı) (Erzurum ağzı) Bir ekmeklik hamur.

Köken

1. Farsça (künd) (hamur topağı)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "künt" maddesi