itmek

Türkçe

Köken

Arapça

Eski Yazı

ایتمک

Eylem

itmek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi iter) -er

1. bir şeyi güç uygulayarak ileri götürmek

   Erzak yüklü arabayı arkadan iten iki uşak, sırtı tırmandılar. - H. E. Adıvar

[2] kapı, pencere vb.ni güç uygulayarak açmak veya kapamak

Yavaşça kapıyı itti, elinde yoğurt bakracıyla girdi. - H. E. Adıvar

[3] bulunduğu yerden aşağı düşürmek

Suya itmek. Havuza itmek.

[4] sürüklemek, sevk etmek

Bu oğlanı amcama itmek doğru değil, bir ara gönlünü almalı. - A. Ümit

[5] (fizik) bir cisim, belli bir yakınlıktaki başka bir cismi kendisinden uzaklaşmaya zorlamak, çekmek karşıtı

Aynı cins elektrikli iki cisim birbirini iter.

Türk lehçeleri

• Eski Türkçe: çalk çulk kılmak (tr), itmek (tr)

• Kırgızca: iterüü (ky), türtüü (ky)
• Tatarca: этәргә (tt) (etärgä)

Çeviriler

• Fince: työntää (fi), sysätä (fi)
• Fransızca: pousser (fr)
• İngilizce: push (en)
• İsveççe: skjuta (sv)

• Macarca: tol (hu)
• Modern Yunanca: σπρώχνω (el) (spróchno)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "itmek"

Çağatayca

Eylem

[1] kaib, zai olmak, dertmek, nefkud etmek

Türkmence

Eylem

itmek

[1] itmek, iteklemek

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.