itmek

Vikisözlük sitesinden

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

IPA(anahtar): /it.ˈmek/
Heceleme: it‧mek

Köken[değiştir]

Osmanlı Türkçesi ایتمک(itme + -k)

Eylem[değiştir]

itmek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi iter) -er

  1. bir şeyi güç uygulayarak ilerletmek
    Erzak yüklü arabayı arkadan iten iki uşak, sırtı tırmandılar. - H. E. Adıvar
  2. bulunduğu yerden aşağı düşürmek
    Havuza itmek. Suya itmek.
  3. kapı, pencere v.s.'yi güç uygulayarak açmak veya kapamak
    Yavaşça kapıyı itti, elinde yoğurt bakracıyla girdi. - H. E. Adıvar
  4. sevk etmek, sürüklemek
    Bu oğlanı amcama itmek doğru değil, bir ara gönlünü almalı. - A. Ümit}}
  5. (fizik) bir cisim, belli bir yakınlıktaki başka bir cismi kendisinden uzaklaşmaya zorlamak
    Aynı cins elektrikli iki cisim birbirini iter.

Çekimleme[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Çağatayca[değiştir]

Eylem[değiştir]

  1. dertmek, kaib/zai olmak, nefkud etmek

Türkmence[değiştir]

Eylem[değiştir]

itmek

  1. iteklemek, itmek

Kaynakça[değiştir]

  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.