fişek

Türkçe

Ad

fişek (belirtme hâli fişeği, çoğulu fişekler)

1. tüfek, tabanca vb. hafif ateşli silahlardan atılmak için sürülen ve içinde barut bulunan bir kovan ile bu kovanın ucuna yerleştirilmiş mermiden oluşan cephane

Ben fişeklerin barutunu, tapasını koyayım, beybaba saçmasını... - A. Gündüz

1. donanma ve şenliklerde kullanılan çeşitli yanıcı veya patlayıcı maddeler
2. silindir biçiminde üst üste konarak kâğıda sarılmış madeni para

Köken

Farsça fişeng

Deyimler

fişek atmak, fişek gibi, fişek salıvermek

Sözcük birliktelikleri

fişekhane, delifişek,

1. havai fişek, arayıcı fişeği, işaret fişeği, kestane fişeği, manevra fişeği

Kaynakça

Türk Dil Kurumuna göre "fişek" maddesi

Çeviriler

çeviriler

• Gagavuzca: fişek (gag)
• İngilizce: rocket (en)

Çağatayca

Ad

1. destek, tekye
2. fişenk, müşek

Gagavuzca

Ad

fişek

1. fişek, roket

Köken

1. Farsça fishäng

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki