ebediyet
Türkçe
[düzenle][e·be·di:·yet]
Köken
[düzenle]Ad
[düzenle]ebediyet (belirtme hâli ebediyeti, çoğulu ebediyetler)
- sonsuzluk
- Bu iyiliğini ebediyete kadar unutmayacaktı. - Cahit Uçuk
Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumuna göre "ebediyet" maddesi