bâlâ

Ayrıca bakınız: bala, Bala

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi بالا‎ (bâlâ) sözcüğünden devralındı, Osmanlı Türkçesi sözcük Farsça بالا‎ (bâlâ) sözcüğünden alıntıdır.

Ad

bâlâ (belirtme hâli bâlâyı, çoğulu bâlâlar)

1. boy

Çekimleme

bâlâ adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		bâlâ	bâlâlar
belirtme		bâlâyı	bâlâları
yönelme		bâlâya	bâlâlara
bulunma		bâlâda	bâlâlarda
ayrılma		bâlâdan	bâlâlardan
tamlayan		bâlânın	bâlâların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	bâlâm	bâlâlarım
	belirtme	bâlâmı	bâlâlarımı
	yönelme	bâlâma	bâlâlarıma
	bulunma	bâlâmda	bâlâlarımda
	ayrılma	bâlâmdan	bâlâlarımdan
	tamlayan	bâlâmın	bâlâlarımın
2. tekil	yalın	bâlân	bâlâların
	belirtme	bâlânı	bâlâlarını
	yönelme	bâlâna	bâlâlarına
	bulunma	bâlânda	bâlâlarında
	ayrılma	bâlândan	bâlâlarından
	tamlayan	bâlânın	bâlâlarının
3. tekil	yalın	bâlâsı	bâlâları
	belirtme	bâlâsını	bâlâlarını
	yönelme	bâlâsına	bâlâlarına
	bulunma	bâlâsında	bâlâlarında
	ayrılma	bâlâsından	bâlâlarından
	tamlayan	bâlâsının	bâlâlarının
1. çoğul	yalın	bâlâmız	bâlâlarımız
	belirtme	bâlâmızı	bâlâlarımızı
	yönelme	bâlâmıza	bâlâlarımıza
	bulunma	bâlâmızda	bâlâlarımızda
	ayrılma	bâlâmızdan	bâlâlarımızdan
	tamlayan	bâlâmızın	bâlâlarımızın
2. çoğul	yalın	bâlânız	bâlâlarınız
	belirtme	bâlânızı	bâlâlarınızı
	yönelme	bâlânıza	bâlâlarınıza
	bulunma	bâlânızda	bâlâlarınızda
	ayrılma	bâlânızdan	bâlâlarınızdan
	tamlayan	bâlânızın	bâlâlarınızın
3. çoğul	yalın	bâlâsı bâlâları
	belirtme	bâlâsını bâlâlarını
	yönelme	bâlâsına bâlâlarına
	bulunma	bâlâsında bâlâlarında
	ayrılma	bâlâsından bâlâlarından
	tamlayan	bâlâsının bâlâlarının

Ön ad

bâlâ (karşılaştırma daha bâlâ, üstünlük en bâlâ)

1. yüksek, yüce

Kaynakça

• Kubbealtı Lugatı: "BÂLÂ"