Ultimatum
Almanca[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Heceleme[değiştir]
- Heceleme: Ul‧ti‧ma‧tum, 1. çoğul Heceleme: Ul‧ti‧ma‧tums, 2. çoğul Heceleme: Ul‧ti‧ma‧ten
Ad[değiştir]
Ultimatum n (tamlayan hâli Ultimatums, çoğulu Ultimaten)
- (politika) ültimatom
Örnekler[değiştir]
- [1] Chruschtschow löste mit seinem Ultimatum vom 27. November 1958 die Berlin-Krise aus.
- Kruşçef', 27 Kasım 1958 ültimatomuyla Berlin krizine sebep oldu.
Alt kavramlar[değiştir]
Köken[değiştir]
- Latince 18. asırda zu lateinisch ultimus (“sonuncu, en dışardaki”)[1]
Kaynakça[değiştir]
- ↑ Friedrich Kluge, Elmar Seebold tarafından hazırlanmış „Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache“ (Almancanın etimolojik sözlüğü). 24. gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskısı. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2001, ISBN 978-3-11-017473-1, DNB 965096742, kelime: „Ultimatum“, sayfa 940.