Amaç

Ayrıca bakınız: amaç

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [ɑ.ˈmɑt͡ʃ]
• Heceleme: A‧maç

Özel ad

Amaç (belirtme hâli Amaç'ı), çoğulu Amaçlar

1. Bir erkek adı.

Çekimleme

Amaç adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Amaç	Amaçlar
belirtme		Amacı	Amaçları
yönelme		Amaca	Amaçlara
bulunma		Amaçta	Amaçlarda
ayrılma		Amaçtan	Amaçlardan
tamlayan		Amacın	Amaçların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Amacım	Amaçlarım
	belirtme	Amacımı	Amaçlarımı
	yönelme	Amacıma	Amaçlarıma
	bulunma	Amacımda	Amaçlarımda
	ayrılma	Amacımdan	Amaçlarımdan
	tamlayan	Amacımın	Amaçlarımın
2. tekil	yalın	Amacın	Amaçların
	belirtme	Amacını	Amaçlarını
	yönelme	Amacına	Amaçlarına
	bulunma	Amacında	Amaçlarında
	ayrılma	Amacından	Amaçlarından
	tamlayan	Amacının	Amaçlarının
3. tekil	yalın	Amacı	Amaçları
	belirtme	Amacıyı	Amaçlarını
	yönelme	Amacıya	Amaçlarına
	bulunma	Amacıda	Amaçlarında
	ayrılma	Amacıdan	Amaçlarından
	tamlayan	Amacının	Amaçlarının
1. çoğul	yalın	Amacımız	Amaçlarımız
	belirtme	Amacımızı	Amaçlarımızı
	yönelme	Amacımıza	Amaçlarımıza
	bulunma	Amacımızda	Amaçlarımızda
	ayrılma	Amacımızdan	Amaçlarımızdan
	tamlayan	Amacımızın	Amaçlarımızın
2. çoğul	yalın	Amacınız	Amaçlarınız
	belirtme	Amacınızı	Amaçlarınızı
	yönelme	Amacınıza	Amaçlarınıza
	bulunma	Amacınızda	Amaçlarınızda
	ayrılma	Amacınızdan	Amaçlarınızdan
	tamlayan	Amacınızın	Amaçlarınızın
3. çoğul	yalın	Amacı Amaçları
	belirtme	Amacıyı Amaçlarını
	yönelme	Amacıya Amaçlarına
	bulunma	Amacıda Amaçlarında
	ayrılma	Amacıdan Amaçlarından
	tamlayan	Amacının Amaçlarının

Türetilmiş kavramlar

• Amaç'ça,
• Amaç'ken,
• Amaç'la,
• Amaç'sa,
• Amaççı,
• Amaççık,
• Amaçlı,
• Amaçsız

Kaynakça

• Yurtsever, Erk (1997). Türkçe Adlar Derlemesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı. ISBN 975-498-112-4.