اصحاب

Ayrıca bakınız: أصحاب

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça أَصْحَاب‎ (ʾaṣḥāb)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /as.ˈhaːb/

Ad

اصحاب (ashâb) ç

1. صاحب‎ (ad) sözcüğünün çoğul çekimi (ahali, halk; arkadaşlar, dostlar; sahipler)

Çekimleme

اصحاب‎ (ashâb) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	اصحاب‎ ashâb	اصحابلر‎ ashâblar
belirtme	اصحابی‎ ashâbı	اصحابلری‎ ashâbları
yönelme	اصحابه‎ ashâba	اصحابلره‎ ashâblara
bulunma	اصحابده‎ ashâbda	اصحابلرده‎ ashâblarda
ayrılma	اصحابدن‎ ashâbdan	اصحابلردن‎ ashâblardan
tamlayan	اصحابڭ‎ ashâbın	اصحابلرڭ‎ ashâbların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	اصحابم‎ ashâbım	اصحابلرم‎ ashâblarım
2. tekil (senin)	اصحابڭ‎ ashâbın	اصحابلرڭ‎ ashâbların
3. tekil (onun)	اصحابی‎ ashâbı	اصحابلری‎ ashâbları
1. çoğul (bizim)	اصحابمز‎ ashâbımız	اصحابلرمز‎ ashâblarımız
2. çoğul (sizin)	اصحابڭز‎ ashâbınız	اصحابلرڭز‎ ashâblarınız
3. çoğul (onların)	اصحابی‎ ashâbı اصحابلری‎ ashâbları