Ünlü

Ayrıca bakınız: ünlü

Türkçe

Köken

Eski Türkçe (ün + -lü).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): ynˈly
• Heceleme: Ün‧lü

Özel ad

Ünlü (belirtme hâli Ünlü'yü) Ünlü -'sü

1. gür sesli, sesini duyuran
2. meşhur, namlı, tanınmış

Çekimleme

Ünlü adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Ünlü	—
belirtme		Ünlü'yü	—
yönelme		Ünlü'ye	—
bulunma		Ünlü'de	—
ayrılma		Ünlü'den	—
tamlayan		Ünlü'nün	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Ünlü'm	—
	belirtme	Ünlü'mü	—
	yönelme	Ünlü'me	—
	bulunma	Ünlü'mde	—
	ayrılma	Ünlü'mden	—
	tamlayan	Ünlü'mün	—
2. tekil	yalın	Ünlü'n	—
	belirtme	Ünlü'nü	—
	yönelme	Ünlü'ne	—
	bulunma	Ünlü'nde	—
	ayrılma	Ünlü'nden	—
	tamlayan	Ünlü'nün	—
3. tekil	yalın	Ünlü'sü	—
	belirtme	Ünlü'sünü	—
	yönelme	Ünlü'süne	—
	bulunma	Ünlü'sünde	—
	ayrılma	Ünlü'sünden	—
	tamlayan	Ünlü'sünün	—
1. çoğul	yalın	Ünlü'müz	—
	belirtme	Ünlü'müzü	—
	yönelme	Ünlü'müze	—
	bulunma	Ünlü'müzde	—
	ayrılma	Ünlü'müzden	—
	tamlayan	Ünlü'müzün	—
2. çoğul	yalın	Ünlü'nüz	—
	belirtme	Ünlü'nüzü	—
	yönelme	Ünlü'nüze	—
	bulunma	Ünlü'nüzde	—
	ayrılma	Ünlü'nüzden	—
	tamlayan	Ünlü'nüzün	—
3. çoğul	yalın	Ünlü'sü —
	belirtme	Ünlü'sünü —
	yönelme	Ünlü'süne —
	bulunma	Ünlü'sünde —
	ayrılma	Ünlü'sünden —
	tamlayan	Ünlü'sünün —

Eş anlamlılar

• (meşhur, namlı, tanınmış): Abdan, Adalan, Adaldı, Adalır, Adalmış, Adanır, Adıktı, Adın, Adıvar, Adlı, Angış, Anlı, Ataklı, Atalan, Atalmış, Atıgay, Atıl, Atış, Atsak, Balgay, Çaptuğ, Çava, Çavaş, İlig, İliğ, Kıynak, Külüg, Külük, Soysal, Şöhretli, Tanıl, Tanıp, Tanır, Ünaldı, Üyge

Kaynakça

• Yurtsever, Erk (1997). Türkçe Adlar Derlemesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı. ISBN 975-498-112-4.