yukarı

Türkçe

Köken

Eski Türkçe yokaru‎ (yokaru).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ju.ca.ˈɾɯ/
• Heceleme: yu‧ka‧rı

Ad

yukarı (belirtme hâli yukarıyı, çoğulu yukarılar), sahiplik şekli yukarı -sı

1. bir şeyin fevki, üst bölümü

   zıt anlamlısı: aşağı

2. (mecaz) yetkili kişi

   Emir yukarıdan, çaresiz kaldık.

Deyimler

• aşağı yukarı

Çeviriler

yukarı

• Almanca: oben (de)
• Fince: yläpuoli (fi)
• Gagavuzca: yukarı (gag)
• İngilizce: top (en)
• Kürtçe: jor (ku)
• Tatarca:

  Kırım Tatarcası: yoqar (crh), yuqarı (crh)

• Türkçe:

  Eski Türkçe: yokaru‎ (otk) (yokaru)

• Zazaca: cor (diq)

Belirteç

yukarı

1. üst tarafa, üstteki kata, üste, yükseğe, yukarıya

   Yukarı, kocasının odasına çıktı. — M. Ş. Esendal

Atasözleri

yukarı

• Aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık
• Çizmeden yukarı çıkmak
• Üç aşağı beş yukarı
• Yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakal

Çeviriler

yukarı

• Almanca: nach oben (de)
• Fince: ylös (fi), ylöspäin (fi)
• İngilizce: above (en), up (en), upwards (en)

Ön ad

yukarı (karşılaştırma daha yukarı, üstünlük en yukarı)

1. benzerleri arasında üstte bulunan

   Yukarı katta oturuyorlardı.

2. (mecaz) aşama, sınıf, makam bakımından ileride olan

   O bizden yukarı sınıftandı.

Çeviriler

yukarı

• Fince: yläpuolinen (fi), ylä- (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "yukarı" maddesi

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe yokaru‎ (yokaru).

Söyleniş

• Heceleme: yu‧ka‧rı

Ad

yukarı

1. yukarı

   zıt anlamlısı: aşağı

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki