uyarıcı
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: u‧ya‧rı‧cı
Ad[değiştir]
uyarıcı (belirtme hâli uyarıcıyı, çoğulu uyarıcılar)
Ön ad[değiştir]
uyarıcı (karşılaştırma daha uyarıcı, üstünlük en uyarıcı)
- uyarma özelliği olan, uyaran
- Her bir dönemin incelenmesi, sonuçlarının değerlendirilmesi ulusal yeteneklerimizi, eksiklerimizi anlamak bakımından uyarıcıdır. - M. And
Eş anlamlılar[değiştir]
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "uyarıcı" maddesi