tabiat
Türkçe[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: ta‧bi‧at
Köken[değiştir]
Ad[değiştir]
tabiat (belirtme hâli tabiatı, çoğulu tabiatlar) -tı
- (doğa bilimi) kendi kaidelerine göre devamlı gelişen, değişen canlı, doğa, natür
- İnsan zekâsı tabiatın içinde değil, tabiatın yanında ayrı bir kuvvettir. - A. Haşim
- doğal özellik
- Arazinin tabiatı.
- huy, karakter
- Mağrur, bazen zalim olacak kadar hiddetli, bazen çok müşfik ve hassas bir tabiattadır. - A. H. Çelebi
- güzeli ayırma melekesi
- Abdi Bey, tabiat sahibi, altıncı kat terasında böyle bir bahçe tanzimi, doğrusu takdire şayan. - A. İlhan
- insanın büyük abdest bozma kolaylığı veya zorluğu
Eş anlamlılar[değiştir]
Deyimler[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
çeviriler
|
Gagavuzca[değiştir]
Ad[değiştir]
tabiat
- (doğa bilimi) tabiat
Kırım Tatarcası[değiştir]
Ad[değiştir]
tabiat
- (doğa bilimi) tabiat
Özbekçe[değiştir]
Ad[değiştir]
tabiat
- (doğa bilimi) tabiat