mukavemet
Türkçe[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: mu‧ka:‧ve‧met
Köken[değiştir]
Ad[değiştir]
mukavemet (belirtme hâli mukavemeti, çoğulu mukavemetler)
- dayanma, karşı durma, karşı koyma, dayanırlık
- Bünyesi de, ruhu da hayatın güçlükleriyle ve yoksullukları ile çarpışarak mukavemet ve kudret kazanmıştı. - İ. A. Gövsa
- (fizik) direnç
Sözcük birliktelikleri[değiştir]
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "mukavemet" maddesi
Çeviriler[değiştir]
çeviriler
|