muhtaç
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi محتاچ, o da Arapça مُحْتَاج (muḥtāc) kelimesinden gelmektedir.
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: muh‧taç
Ad[değiştir]
muhtaç (belirtme hâli muhtacı, çoğulu muhtaçlar)
- bir şeye ihtiyaç duyan kimse
- fakir, yoksul kimse
- bakmaya mecbur olduğu aile efradını veya kendisini geçindirmeye muktedir olamayan kimse
Üst kavramlar[değiştir]
Alt kavramlar[değiştir]
- (bir şeye ihtiyaç duyan kimse): muhtac-ı himmet
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
bir şeye ihtiyaç duyan
Ön ad[değiştir]
muhtaç (karşılaştırma daha muhtaç, üstünlük en muhtaç)
- bir şeye ihtiyaç duyan
- Bunu işitmeye ne kadar muhtaçmış! - A. Ağaoğlu
- fakir, yoksul
- Muhtaç hemşehrilerin bir kısmı etrafımda dolaşmaya, bana kur yapmaya başladılar. - R. N. Güntekin
- bakmaya mecbur olduğu aile fertlerini veya kendisini geçindirmeye yetecek geliri, mali, kazancı bulunmayan
Deyimler[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
bir şeye ihtiyaç duyan
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "muhtaç" maddesi