memnun
Türkçe[değiştir]
Belirteç[değiştir]
memnun memnun (belirtme hâli memnunu, çoğulu memnunlar)
- herhangi bir olaydan veya durumdan ötürü sevinç duyarak, kıvançlı, mutlu olarak
- Halk, oyunun bittiğini anlayarak memnun, sessizce tiyatroyu boşalttılar. - M. Ş. Esendal
Çeviriler[değiştir]
çeviriler
Ön ad[değiştir]
memnun (karşılaştırma daha memnun, üstünlük en memnun)
- herhangi bir olaydan veya durumdan ötürü sevinç duyan, kıvançlı, mutlu
- Ben yine memnunum senden evladım. Sana ben bu bapta kusur bulmadım. - E. B. Koryürek
Çeviriler[değiştir]
çeviriler
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "memnun" maddesi
Gagavuzca[değiştir]
Ön ad[değiştir]
memnun
- hoşnut, memnun