müntehir
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Arapça مُنْتَحِرٌ (muntaħir(un))
Ad[değiştir]
müntehir (belirtme hâli müntehiri, çoğulu müntehirler)
- [1] (hukuk) İntihar eden, kendini öldüren, canına kıyan kimse.
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: mün‧te‧hir
Ad[değiştir]
- [1] (hukuk) İntihar eden, kendini öldüren, canına kıyan.
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: mün‧te‧hir