kuyu
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Eski Türkçe kudug (kudug) > kuy (kuy)
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
kuyu (belirtme hâli kuyuyu, çoğulu kuyular), sahiplik şekli kuyu -su
- su tabakasına varıncaya kadar derinliğine kazılan, genellikle silindir şeklinde, çevresine duvar örülen, suyundan yararlanılan çukur
- Kahveci Salih eğilmiş, az evvel sarkıttığı gazozları kuyudan çıkarıyordu. — H. Taner
- toprağa kazılan derince çukur
- (madencilik) yer altındaki iş yerlerine ulaşmak için açılmış ve kesit boyutları derinliğine oranla sınırlı, düşey veya düşeye yakın bağlantı yolu.
- (mecaz) içinden çıkılamayan hâl veya yer
Çekimleme[değiştir]
kuyu adının çekimi
Alt kavramlar[değiştir]
genelde silindir biçimde su depolanan alan
Atasözleri[değiştir]
Deyimler[değiştir]
Kelime birliktelikleri[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
genelde silindir biçimde su depolanan alan
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "kuyu" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de kuyu
Anagramlar[değiştir]
Çağatayca[değiştir]
Ad[değiştir]
Kaynakça[değiştir]
- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.
Gagavuzca[değiştir]
Köken[değiştir]
- Eski Türkçe qudugh (qudugh)
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: ku‧yu
Ad[değiştir]
kuyu
Kaynakça[değiştir]
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki