kuyu

Vikisözlük sitesinden

Türkçe[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe kudug(kudug) > kuy(kuy)

Söyleniş[değiştir]

[değiştir]

kuyu (belirtme hâli kuyuyu, çoğulu kuyular), sahiplik şekli kuyu -su

  1. su tabakasına varıncaya kadar derinliğine kazılan, genellikle silindir şeklinde, çevresine duvar örülen, suyundan yararlanılan çukur
    Kahveci Salih eğilmiş, az evvel sarkıttığı gazozları kuyudan çıkarıyordu. — H. Taner
  2. toprağa kazılan derince çukur
  3. (madencilik) yer altındaki iş yerlerine ulaşmak için açılmış ve kesit boyutları derinliğine oranla sınırlı, düşey veya düşeye yakın bağlantı yolu.
  4. (mecaz) içinden çıkılamayan hâl veya yer

Çekimleme[değiştir]

Alt kavramlar[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Deyimler[değiştir]

Kelime birliktelikleri[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Ek okumalar[değiştir]

Anagramlar[değiştir]

Çağatayca[değiştir]

[değiştir]

  1. hangisi, kangı

Kaynakça[değiştir]

  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe qudugh(qudugh)

Söyleniş[değiştir]

  • Heceleme: ku‧yu

[değiştir]

kuyu

  1. çukur, kuyu

Kaynakça[değiştir]

  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki