itikâf

Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: i‧ti‧kâf

Köken

Arapça إِعْتِكَافٌ‎ (ʔiʕtika:f(un))

Ad

itikâf (belirtme hâli itikâfı, çoğulu itikâflar)

1. (din) Ramazan ayının son on gününde Allah'ın hoşnutluğunu kazanmak üzere dünya işlerinden ilgiyi kesip camiye kapanarak ibadet etme.
2. (') Kendini bir konuya verme

Türetilmiş kavramlar

[1, 2] itikâfça, itikâfçı, itikâfçık, itikâfken, itikâfla, itikâflı, itikâfsa, itikâfsı, itikâfsız

Osmanlı Türkçesi

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Osmanlı Türkçesi alfabesinde yazılmamıştır.
• Bu söz(cük) varlığını ispatlayacak hiçbir kaynak içermemekte, lütfen kaynak eklenmesinde yardımcı olun.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Söyleniş

• Heceleme: i‧ti‧kâf

Köken

Arapça إِعْتِكَافٌ‎ (ʔiʕtika:f(un))

Ad

1. Bir şeye devam etme
2. (din) Bir yere çekilip yalnız ibadetle meşgul olma
3. (din) Özellikle ramazanın son on gününde mescit ve benzeri yerlerde kalıp ibadet, ilm-i iman ve Kur'an, evrad ve ezkâr gibi ibadetlerle meşgul olma