ilim
Ayrıca bakınız: ılım |
Türkçe[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Köken 1[değiştir]
Ad[değiştir]
ilim
- il (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs iyelik tekil çekimi
Köken 2[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi علم, Arapça عِلْم (ʿilm).
Ad[değiştir]
ilim (belirtme hâli ilmi, çoğulu ilimler)
- ayrıntı, nitelik, özellik, vasıf
- (bilim) bilim
- İlim, ilim bilmektir,
İlim, kendin bilmektir
Sen kendini bilmezsin,
Ya nice okumaktır? — Yunus Emre[1]
- İlim, ilim bilmektir,
Çekimleme[değiştir]
ilim adının çekimi
Alt kavramlar[değiştir]
- (bilim): arziyat, felekiyat, hayvanat, kozmografya, nebatat
- (İslâm): ilm-i hadis, ilm-i hikmet, ilm-i tefsîr, ledün ilmi
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
ilim
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "ilim" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de ilim