buluş
Türkçe[değiştir]
Heceleme[değiştir]
- bu·luş
Ad[değiştir]
buluş (belirtme hâli buluşu, çoğulu buluşlar) -şu
- bulma işi
- Dün o evi güzel buluşum bir gerçekti. - A. Ağaoğlu
- ilk defa yeni bir şey yaratma, icat
- bilinen bilgilerden yararlanarak daha önce bilinmeyen yeni bir bulguya ulaşma veya yöntem geliştirme, icat
- (edebiyat) konu, duygu, düşünce ve hayalde başkalarının etkisinden sıyrılarak, bunların işlenişinde yeni yol tutma
- Yazarın güzel buluşları var.
Deyimler[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
çeviriler
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "buluş" maddesi