çal
Türkçe[değiştir]
Ad[değiştir]
çal (belirtme hâli çalı, çoğulu çallar)
- [1] (halk ağzı) Taşlık yer, çıplak tepe.
- [2] isimlere önden eklenip, onun daima hareket edip oynamakta olduguna isaret ve delâlet eder.
Örnekler[değiştir]
- [1] çal-at : Durdugu yerde de hareket eden at.
- [2]çalçene.
- [3] bir seyi siddetle kapmaya delâlet. eder.
Örnekler[değiştir]
çal-yaka: Yakasindan kapmak, siddetle yakalamak.
İlgili sözcükler[değiştir]
- [1] Çal
Deyimler[değiştir]
Atasözleri[değiştir]
Eski Türkçe[değiştir]
Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.
Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:
- Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.
Ad[değiştir]
Tatarca[değiştir]
Ön ad[değiştir]
çal
- [1] yaşlı
Çağatayca[değiştir]
Ad[değiştir]
- [1] Kır, boz, aklı, beyazlı, kart ve ihtiyare itlak ederler
- [2] maş ve pirinc
- [3] deve yaurusu
- [4] aheng, çalgı, saz.
Kaynakça[değiştir]
- KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.
Zazaca[değiştir]
Ad[değiştir]
çal d